йылмызе

йылмызе

Г.: йӹлмӹзӹ

1. лингвист, языковед; специалист по языкознанию

Марий йылмызе марийский языковед;

йылмызе-влакын пашашт труды языковедов.

Тудо (Осмо Икола) шкежат йылмызе, ятыр жап Турку университетыште финно-угор кафедрым вуйлатен, кызыт пӱтынь университетын вуйжо лийын. [/i]И. Иванов.[/i] Осмо Икола и сам языковед, долгое время заведовал кафедрой финно-угорских языков, а сейчас стал ректором университета.

Йылмызе-влак тӱҥ шотышто сложный мутым пырля але посна возаш кӱлмӧ нерген сереныт. [/i]Ю. Андуганов.[/i] Языковеды писали главным образом о слитном или раздельном написании сложного слова.

2. перен. языкастый (кутыраш йӧратыше, йылмылан тале еҥ)

А тулар марийышт, темлышышт, тугай йылмызе улыт, колыштде колыштат. [/i]Д. Орай.[/i] А сваты такие языкастые, невольно заслушаешься.

3. в поз. опр. языкастый

Йылмызе ӱдыр языкастая девушка.

«Молодец улыт Олор марий-влак, кеч-мом ойлыза!» – воштылал кутыра йылмызе марий. [/i]В. Юксерн.[/i] «Хоть что говорите, молодцы марийцы из Олора!» – засмеялся языкастый мужчина.